Het liep storm op de eerste Dag van de Watersport bij WSV Giesbeek. De organisatie vond de 77 aanmeldingen voor de start van de dag al mooi. Maar later bleken er 105 kinderen en jongeren mee te doen. Het werd een zonnige en spetterende afsluiter van de zomervakantie.

Kennismaking watersport

Op zaterdag 26 augustus (2023) konden kinderen en jongeren tussen 10 en 17 jaar kennismaken met watersport of een andere watersport uitproberen. Het hele haventerrein stond bol van de activiteiten. Bij de meldsteiger kon je varen in een Optimist, een Laser Pico of een Valk. Vanaf dat punt kon je ook meezeilen op de Eredivisiezeilboot (J/70) van Peter Wanders.

Op het strand aan de Gieseplas kon je windsurfen (of eerst oefenen op het droge), kanovaren en suppen. Drie catamarans schoven regelmatig het strand op om deelnemers mee te laten varen. Je kon suppen met supboards van Grand Cafe Rutgers, en je kon kijken naar, en soms ook meevaren met, de FloE en HAN Solarboot van Qconcepts. Ook de waterscouts van de Abel Tasmangroep uit Giesbeek was er en nam deelnemers mee.

In de haven zelf kon je ook van alles doen. Sailability, zeilen met mensen met een beperking, voer af en aan met een aantal Hansa-boten. Er was ook een waterbal en een waterglijbaan.

“Geweldig dit!” roept kartrekker Maarten Esser als na het welkomstwoord bij het havenkantoor de deelnemers meteen alle kanten op stuiven. Hier geniet ik van, al die drukte! We hadden het niet beter kunnen wensen!”

Watersportgebied Rhederlaag

De dag was een idee van Maarten Esser en Onno Walda, beiden vrijwilliger bij WSV Giesbeek en regiovertegenwoordiger bij het Koninklijk Nederlands Watersportverbond. Samen met nog een paar enthousiaste leden van WSV Giesbeek willen ze meer kinderen en jongeren laten kennismaken met watersport.

“Veel mensen weten niet eens dat dit watersportgebied bestaat,” vertelt Maarten. “Of ze weten dat ze hier kunnen zwemmen, maar niet dat je hier nog veel meer kunt doen. Dat willen we veranderen en tegelijkertijd meer jeugdleden aantrekken. Maar dat het zo storm zou lopen hadden we niet durven dromen, zeker niet omdat het al tegen de start van de zomervakantie liep toen we startten met de voorbereidingen. Maar iedereen ging spontaan meehelpen. We kregen sponsorgeld van onder andere WSV Giesbeek zelf en de gemeente Zevenaar, en we kregen ook van buiten de vereniging materiaal aangeboden, genoeg vrijwillige activiteitenbegeleiding, alle medewerking van overal en iedereen, en vandaag allemaal blije gezichten. Hier doen we het voor.”

In de Optimist en Pico

We lopen naar de meldsteiger waar twee jongens net uit een Laser Pico stappen. Ze vonden het geweldig. “Mogen we nu in een Optimist?” vraagt een van de twee aan begeleider Guusje. Ze knikt. “En daarna in een Valk en dan weer in een Pico?” Guusje moet er hard om lachen. “Maar als er geen plaats is moet je even wachten, want anderen willen ook.”

Als ze iedereen het water op heeft geholpen, vertelt ze dat ze zelf ook ooit begon in een Optimist. “Mijn droom is ooit een eigen catamaran,” vertelt ze. “Dus daar wil ik straks heel graag ook even op meevaren. Maar hier aan de meldsteiger wil ik de deelnemers dat zelfde gevoel laten ervaren dat ik had toen ik hier voor het eerst op een bootje stapte. Dat gevoel van avontuur en vrijheid. Lekker spelen met de wind. Ik laat hier zoveel mogelijk deelnemers zelf zeilen. Als ze erg onzeker zijn, zeil ik mee. En er is ook altijd iemand in een safetyboot die iedereen goed in de gaten houdt.”

Safetyboot

Die safetyboten zijn snelle ribs van de watersportvereniging. Ze zijn niet alleen rond de meldsteiger te vinden, maar ook op de Gieseplas, waar veel andere activiteiten plaatsvinden. “We varen steeds rondjes en kijken of alles goed gaat,” vertelt Onno, die net terug is van een rondje op de plas. “Op de catamarans zit altijd iemand die zelf goed kan zeilen, maar op veel andere boten en bootjes varen alleen deelnemers. Als er iets loos is, kunnen we er snel naar toe om te helpen.”

Sailability

Safetyboten zijn er ook om de deelnemers van Sailability te begeleiden. Ze hadden op 26 augustus al hun geplande zeildag, waarbij deelnemers die zich van tevoren aanmelden, op een Valk of een een- of tweepersoons Hansaboot kunnen varen. “Toen we werden benaderd door de organisatie van de Dag van de Watersport of we wilden aansluiten, zeiden we meteen JA,” vertelt Annette Ooyevaar van Sailability. “We spraken af dat we gewoon ons programma zouden draaien, maar extra ruimte laten zodat ook deelnemers aan de Dag van de Watersport bij ons konden meedoen. Daar is wel gebruik van gemaakt en daar zijn we blij mee. Hierdoor maak je zo’n dag toegankelijk voor iedereen.”

Zeilen in de Valken

Bea en Ben zeilen intussen de hele dag af en aan met twee Valken met steeds een groep deelnemers. “De een vindt een beetje buiswater al eng, terwijl de ander het liefst aan de lage kant hangt en met de haren in het water wil dippen,” lacht Bea. “We doen elke tocht ons best om het iedereen naar de zin te maken, of je nou wilt helpen met zeilen of alleen maar wilt meevaren.”

Zwemabc

“Ik wil ook graag meedoen!” roept een klein meisje intussen bij de inschrijftafel tegenover het havenkantoor. “Hoe oud ben je dan?” vraagt Soraya die de inschrijvingen doet. “Zes”, zegt Silver, en kijkt een beetje beteuterd naar papa. “Maar ik heb al mijn zwemabc, en ik wil heel graag zeilen.” De vader knikt instemmend. “Volgens mij is ze geboren voor het water, dus mag ze het proberen als wij extra toezicht houden?”

Dan mag het toch, ook al moet je officieel 10 zijn om te kunnen meedoen. Maar, vindt de organisatie, dat je het zwemabc hebt, en dus weet wat je moet doen als je in het water valt, is nog veel belangrijker.

Silver gaat mee op de Eredivisieboot. Begeleider Peter neemt haar, en nog een paar andere kinderen, mee voor een rondje op het water, waar intussen een aardige bries staat. “Ze is ECHT geboren voor het water!” roept hij als ze terug komen aan het strand. “Ze voelt gewoon aan wat ze moet doen en ze is helemaal niet bang. Ze is de coolste zeiler die we aan boord hebben vandaag!”

Turnmeisjes

Intussen zijn ook de waterballen klaar voor gebruik. In een vrijgemaakt stukje haven kun je vanaf een ponton de bal in, die opgeblazen wordt met een bladblazer. Dan wordt de bal het water in geduwd en moet je proberen te blijven staan en lopen. Een paar lenige meisjes, die allemaal op turnen blijken te zitten, krijgt het voor elkaar.
Dan komt een jongen van een jaar of twaalf. Die zal dat ook wel even doen. De begeleider, die het touw vasthoudt waar de bal aan zit, grinnikt. Als de bal het water in gaat, blijkt waarom. Want wat de jongen ook probeert, staan lukt niet, laat staan lopen. “Dat is echt niet makkelijk!” roept hij vanuit de bal. “Maar je krijgt een tien voor het blijven proberen,” zegt de leiding als de jongen rood aangelopen en doodmoe de bal weer uitstapt. “Het is moeilijker dan je denkt. Als je geen lenig turnmeisje bent, moet je flink oefenen.”

Intussen vraagt Milo aan de inschrijftafel hoe hij zoveel mogelijk dingen kan doen vandaag. “Wat wil je dan?” vraagt Soraya. “Alles wel, denk ik,” zegt Milo en hij grinnikt verlegen. Hij legt uit dat hij pasgeleden meedeed aan het jaarlijkse watersportkamp van WSV Giesbeek en nu heel graag iets wil met watersport. “Ik wil echt leren zeilen, maar er zijn zoveel verschillende boten om uit te kiezen!” Ze komen er samen uit. Milo gaat eerst de dingen doen die hij op het watersportkamp nog niet gedaan had, en daarna wat hij al wel een beetje kent. Dat lukt en hij heeft een topdag.

Scheef gaan

Op het strand stappen twee dolenthousiaste kinderen uit een van de catamarans. Wat ze het leukste vonden? “Scheef gaan!” roepen ze in koor. “En dat je dan op de zijkant mag zitten.” Ze willen nog een keer, maar moeten hun spijt eerst een ander groepje laten voorgaan.

De boot van Waterscouting komt naar het strand. Ze hebben net het ene groepje afgezet of de volgende staat alweer klaar. “We nemen steeds een groepje mee en gaan dan lekker varen,” vertelt een waterscout. “En intussen leggen we een beetje uit wat je allemaal doet bij waterscouting. We zeilen niet alleen, maar doen ook spelletjes op het water en op het land trouwens. Je leert goed zeilen en het ook veilig houden, maar we roeien ook en wrikken. We onderhouden de boten ook zelf. Dat doen we in de winter. Het is altijd heel gezellig, en dat willen de deelnemers een beetje laten meemaken.”

E-foilers

De ouders die aan de strand bleven wachten op hun kinderen, werden intussen getrakteerd op de kunsten van de e-foilers. “Zij meldden zich spontaan aan om mee te doen,” legt Maarten uit. “Zij hebben hier een demoplank waarvan ze de accu kunnen opladen met zonne-energie en die dan een hele tijd kan varen. Voor veel, vooral jonge kinderen is dit te ingewikkeld, maar het is erg mooi om te zien.”

Natuurtalent

Guusje heeft intussen ook een natuurtalent aan de steiger gehad, vertelt ze aan het eind van de dag. “Er kwam een jongen die zei dat hij nog nooit gezeild had. Die heb ik kort uitgelegd hoe de helmstok werkt en wat je zo’n beetje met een zeil moet doen. Ik duwde zijn bootje af, hij trok het zeil aan en voer in rechte lijn weg. De rescueboot, die eerst erg dichtbij bleef, kon al snel meer afstand nemen. Hij is een heel eind het kanaal naast de plas opgevaren, maar dat was grotendeels voor de wind.

Toen moest hij terug, recht tegen de wind in. Hoe dan? Dus ik riep: Je moet kruisen! Watte? Zigzaggen, legde ik uit. En tot mijn stomme verbazing ging hij zo, taktaktak, terug naar de steiger. Geweldig is dat! Dat ik zei dat hij echt lid moest worden van de vereniging snap je.”

Waterglijbaan en bananenboot

De laatste activiteiten van de dag zijn de waterglijbaan en de bananenboot. Maar er is zoveel animo, van zowel deelnemers als vrijwilligers, dat de andere activiteiten ook tot het laatst blijven doorgaan. Daardoor konden ook de deelnemers die later aankwamen of spontaan binnenliepen, alles toch meemaken.

Een meisje dat bij de start van de dag nog wat verlegen meeliep met haar ouders, rent naar de waterglijbaan. Ze klimt op een band en schiet gillend het water in. “Dat wil ik nog een keer!” roept ze vanuit het water. Ze blijkt die dag overal mee geweest te zijn. En ze wil voorlopig nog niet weg.

Dat ‘probleem’ hebben ook andere ouders. “Nog een keer, dan moeten we echt weg,” roept een moeder naar een jongen die klaar staat bovenaan de waterglijbaan. Maar als ze even niet kijkt is hij alweer het water uitgeklommen en aangesloten bij de rij wachtenden bovenaan de dijk.

Bananenboot

Het echte sluitstuk van de dag is de bananenboot. Die trekt zoveel belangstelling dat de organisatie een inschrijfstop moet invoeren. “Anders kan die de hele nacht doorvaren,” grijnst Maarten.

Hoe dat werkt? Een van de RIBS trekt een opblaasboot in de vorm van een banaan hard door het water. Op de banaan kun je je stevig vasthouden, maar als het ding de bocht om gaat vallen er toch vaak deelnemers af. Met een hoop gelach en gegil tot gevolg.

Barry, van eetcafé Ruumzicht, die dit ook geregeld heeft, moet er alleen maar om lachten. “Toen we met de organisatie overleg hadden over de horeca deze dag, zei een van hen dat er ook iets snels nodig was dat binnen de waterregels op de plas paste. Dat hoef je mij maar een keer te vragen! Het is geweldig om te zien hoeveel plezier iedereen heeft, net als ik zelf trouwens. Iedereen blij dus!”

De organisatie van de Dag van de Watersport wil alle sponsoren en vrijwilligers heel erg bedanken voor alle tijd en moeite die ze in dit initiatief hebben gestoken. Samen hebben we er een super mooie dag van gemaakt. Veel deelnemers en ouders riepen bij het afscheid al: tot volgend jaar! Wat ons betreft gaan we dat doen!

Maarten Esser
Onno Walda
Maarten Rougoor
Lisa Mooijman